Korekta skrzywienia prącia

Nie. Z klinicznego punktu widzenia, skrzywienie prącia może stać się problematyczne, jeśli kąt jego skrzywienia przekracza 30 stopni. Jeśli skrzywienie jest większe niż 60 stopni, najczęściej jest już na tyle kłopotliwe, że uniemożliwia odbywanie stosunków seksualnych.  

W trakcie wywiadu medycznego, androlog przeprowadzi z Tobą wywiad oceniający obecną funkcję seksualną. Wywiad jest tylko jednym z elementów oceny fazy i stopnia rozwoju choroby. Androlog / urolog przedstawi Ci konkretne rekomendacje dotyczące konieczności zastosowania leczenia lub momentu, w którym powinieneś je rozpocząć, a także zadecyduje, czy kwalifikujesz się jeszcze do leczenia zachowawczego, czy problem można rozwiązać wyłącznie chirurgicznie. 

Doświadczony androlog lub urolog potrzebuje do postawienia diagnozy wyłącznie:  

1. przeprowadzenia wywiadu medycznego (ocena funkcji seksualnej);
2. wykonanych przez Ciebie zdjęć prącia w maksymalnej erekcji, w pozycji stojącej, prącie ostre - tło nieostre (nie odwrotnie!), 4 ujęcia: 1 - z góry, na wysokości środka prącia: 2 - z boku lewego i 3 - prawego, 4 - z przodu - 90° kąt pomiędzy ujęciami;
3. badania fizykalnego umożliwiającego umiejscowienie, rozmiar i stopień zwłóknienia płytki powodującej skrzywienie prącia. 

Nie. Wykonanie tych badań jest bezprzedmiotowe i narazi Cię na nieuzasadnione koszty. Bezzasadność tego rodzaju badań w diagnostyce skrzywienia prącia została oficjalnie potwierdzona bezpośrednio w Wytycznych Europejskiego Towarzystwa Urologicznego (EAU Guidelines). 

Nie. Stosowanie tej metody jest zbędne, niezgodne z zasadami diagnostyki i kreuje niepotrzebne ryzyko działań niepożądanych. Jeśli otrzymałeś taką rekomendację od lekarza, a jednocześnie poinformowałeś go, że możesz uzyskać pełną erekcję samodzielnie, to znaczy, że trafiłeś na specjalistę, który nie ma wystarczającego doświadczenia w diagnostyce i leczeniu skrzywienia prącia. 

Iniekcje dojamiste mogą być potrzebne wyłącznie w sytuacji, w której masz duży problem z uzyskaniem pełnej erekcji, żeby dostarczyć własną dokumentację zdjęciową obrazującą stopień skrzywienia. Taką iniekcję powinien wykonać wyłącznie lekarz androlog / urolog w trakcie wizyty medycznej.  

Jeśli w pewnym momencie Twojego życia, zauważyłeś, że Twoje prącie staje się krzywe, to znaczy, że dotknęła Cię choroba Peyronie i jesteś w fazie aktywnej jej rozwoju.  

Nie. Nie masz na co czekać, bo choroba będzie się rozwijać - nie wiesz jedynie do jakiego stopnia. Czekanie prawdopodobnie pogorszy sytuację. Powinieneś rozpocząć terapię zachowawczą, której celem jest zatrzymanie rozwoju i korekta skrzywienia.  

Jeśli “przeczekasz” i choroba przejdzie w fazę przewlekłą, szanse na skuteczność terapii nieinwazyjnej maleje i jedyną opcją może być tylko korekta chirurgiczna. 

Leczenie operacyjne jest możliwe do wdrożenia dopiero w fazie przewlekłej choroby Peyronie. Oznacza to, że kształt prącia, kąt skrzywienia oraz brak dolegliwości bólowych w trakcie erekcji lub w czasie stosunku powinien utrzymywać się przez co najmniej 6-9 miesięcy. 

Brak zmian w kształcie prącia i kącie skrzywienia najlepiej dokumentować zdjęciami prącia co 3 miesiące. 

Doświadczony androlog / urolog nie zaproponuje Ci operacji chirurgicznej w fazie aktywnej, bo to podstawowy błąd w protokole leczenia (skrzywienie może powrócić lub może odgiąć się w inną stronę).  

Najczęstsze błędy, które obserwujemy u pacjentów, którzy zgłaszają się z problemami po zabiegach korekty skrzywienia dotyczą m.in.: 

1. nieprawidłowe lub brak rozpoznania diagnozy; 
2. rekomendacja, żeby “obserwować” rozwój choroby, a w konsekwencji doprowadzenie jej do stanu przewlekłego; 
3. zlecanie zbędnych badań diagnostycznych;
4. stosowanie nieskutecznego leczenia farmakologicznego doustnego, np. witamina E, L-karnityna, Potaba, pentoksyfilna, tamoksifen (brak doświadczenia i aktualnej wiedzy w leczeniu choroby Peyronie); 
5. ignorowanie zaburzeń erekcji jako problemu towarzyszącemu skrzywieniu prącia; 
6. rekomendowanie operacji chirurgicznej w przypadku choroby Peyronie jako pierwszej i jedynej opcji leczenia, szczególnie w fazie ostrej choroby, gdy kształt prącia cały czas się zmienia; 
7. zalecanie iniekcji (leki sterydowe, osocze, botoks, kwas hialuronowy) do płytki Peyronie w prąciu - są to metody aktualnie bez udowodnionego działania i należy je traktować jako eksperymentalne; 
8. brak umiejętności i doświadczenia w chirurgicznej korekcie skrzywienia:  

1. doprowadzenie do znaczącego skrócenia prącia i wrażenia pofałdowania prącia; 
2. niewłaściwie dobrana technika chirurgiczna do korygowanego skrzywienia i warunków anatomicznych; 
3. niewłaściwy dostęp chirurgiczny (niewielkie cięcia wzdłuż lub w poprzek prącia nad miejscem założenia szwów, najczęściej skutkują zrostami skóry prącia i utratą jej pełnej mobilności tak niezbędnej do masturbacji i seksu); 
4. brak podniesienia pęczka naczyniowo-nerwowego i zakładanie szwów przez warstwę powięzi głębokiej (w zdecydowanej większości szwy plikacyjne lub łata powinny być zakładane bezpośrednio na błonę białawą); 
5. pozostawienie węzłów szwów plikacyjnych “na wierzchu” zamiast “wewnątrz” plikacji, przez co są one znacznie bardziej wyczuwalne pod skórą prącia; 
6. brak lub nadmierne obrzezanie – brak usunięcia stulejki (jeśli jest obecna) może spowodować martwicę napletka, zaś nadmierne obrzezanie może powodować dyskomfort w czasie erekcji z powodu niewystarczającej ilości skóry prącia.

Nieprawidłowe jest również wykorzystanie do operacji nici chirurgicznych:

• rozpuszczalnych (po wchłonięciu nici przez organizm powstała blizna nie utrzyma siły erekcji i następuje nawrót skrzywienia),
• monofilamentnych, czyli żyłki - nici takie łatwiej się rozwiązują i są bardziej wyczuwalne pod skórą prącia jeśli są niewchłanialne;
• zbyt cienkich – szwy, których średnica jest zbyt cienka mogą łatwiej pęknąć lub przeciąć tkankę, na której są założone, skutkiem czego następuje nawrót skrzywienia. 

Żadne substancje, które są marketingowo promowane jako “stosowane w skutecznym leczeniu korekty skrzywienia prącia” (tj. osocze bogatopłytkowe, botoks, kwas hialuronowy, leki sterydowe) nie mają udowodnionej skuteczności w korekcie skrzywienia prącia (w skrzywieniu wrodzonym jest to niemożliwe, a w chorobie Peyronie – nieudowodnione klinicznie).  

Bądź świadomy, że leczenie skrzywienia prącia NIE JEST zagadnieniem z zakresu medycyny estetycznej. Niestety nie istnieją żadne cudowne tabletki ani zastrzyki, które same z siebie w pełni odprostują nabyte skrzywienie prącia w chorobie Peyronie.  

Androlog / urolog, który prowadzi na co dzień pacjentów zmagających się z tym problemem, stosuje konkretny protokół leczenia oparty o wyniki wielomiesięcznych terapii na setkach pacjentów.  

Protokoły leczenia zachowawczego stosowane w nabytym skrzywieniu prącia obejmują konkretny czas terapii, jej cykliczność i systematyczność w wykonywaniu dodatkowych terapii zaleconych przez lekarza w trybie codziennym.  

Żadna farmakologia nie działa w leczeniu wrodzonego skrzywienia prącia.

W przypadku nabytego, stosowanie farmakologii (np.kolchicyna, L-karnityna, para-aminobenzoesan potasu (Potaba), witamina E, pentoskyfilina, leki sterydowe, werapamil ) było zalecane wg dawnych standardów leczenia, kiedy żadne inne metody nie były dostępne lub weryfikowane.  Wg aktualnej wiedzy i praktyki, farmakologia nie przynosi żadnych rezultatów. Takie zalecenia, które można znaleźć w różnych treściach internetowych, wynikają z powielania nieaktualnej wiedzy, a przede wszystkim braku doświadczenia specjalistów, którzy stosują się do nieaktualnych od dawna wytycznych. 

Operacja skrzywienia prącia może polegać na: 

• plikacji (tj. ściągnięciu) dłuższej (wypukłej) strony prącia; 
• elongacji (wydłużeniu) krótszej (wklęsłej) strony prącia; 
• implantacji protezy ciał jamistych prącia i jednoczasowej korekty skrzywienia (w przypadku występowania znacznych zaburzeń erekcji i choroby Peyronie) 

W przypadku plikacji zakładane są specjalne niewchłanialne ściągające szwy, aby zminimalizować ryzyko nawrotu skrzywienia (linia szwów będzie wówczas nieznacznie wyczuwalna). Operacja plikacji jest metodą obciążoną mniejszym ryzykiem pooperacyjnych zaburzeń erekcji i zwykle jest stosowana we wrodzonych skrzywieniach penisa oraz w chorobie Peyronie, gdy skrzywienie jest nie większe niż ok. 60 stopni. 

W przypadku elongacji nacina się lub całkowicie wycina płytkę Peyronie, a powstałą przestrzeń zamyka się specjalną „łatą”, pozwalającą zachować szczelność ciał jamistych, co jest kluczowe z perspektywy zachowania erekcji. Elongacja jest najczęściej wykonywana w przypadku istotnych deformacji prącia w chorobie Peyronie, gdy kąt skrzywienia jest znacznie powyżej 60 stopni, ale obciążona jest wyższym ryzykiem następczych zaburzeń erekcji niż metoda plikacji. 

U mężczyzn ze skrzywieniem prącia, które nie reaguje na leczenie zachowawcze, jest znaczne (np. >90 stopni) lub skomplikowane (np. przewężenia, rotacje, masywne zwapnienia płytki Peyronie), a jednocześnie występują skrajne zaburzenia erekcji, które nie reagują lub słabo odpowiadają na leczenie farmakologiczne rozwiązaniem jest wszczepienie implantu ciał jamistych prącia (półsztywnego lub hydraulicznego).  

Zabieg ten pozwala użyć dowolnych technik korygujących skrzywienie, a jednocześnie poprzez implant zapewnia się nieograniczone możliwości sztywnej erekcji do penetracji. W takim przypadku zdecydowanie preferowane są techniki korekty mające na celu odzyskanie długości prącia, czyli elongacja z łatą lub metody nacięć relaksacyjnych błony białawej (technika MUST, MIST lub TEP).

Decyzję o wyborze techniki korekty skrzywienia lub implantacji protezy prącia podejmuje wspólnie pacjent razem z chirurgiem wykonującym zabieg.

Dobór metody operacyjnej korekty skrzywienia zależy m.in. od: 

• kąta skrzywienia, 
• stopnia skomplikowania kształtu prącia (rotacja, zwężenia, zwapniałe płytki), 
• funkcji erekcyjnej, 
• wieku pacjenta, 
• oczekiwań, 
• anatomii prącia, 
• przebytych zabiegów w obrębie prącia, w tym w szczególności poprzednich, korekt skrzywienia prącia. 

Korygując operacyjnie skrzywienie prącia, należy pamiętać, żeby nie dążyć do idealnie prostego prącia, gdyż w indywidualnych przypadkach mogłoby to skutkować nadmierną redukcją jego długości.  

Z tego powodu, po zabiegu możliwe jest skrzywienie tzw. szczątkowe / rezydualne o kącie 5-15 stopni, czyli nachylenie odpowiadające anatomicznym kształtom penisa i niewpływające negatywnie na jego prawidłowe funkcjonowanie. 

Jeśli androlog / urolog, który będzie Cię operować obiecuje idealnie proste prącie, to bądź pewny, że nie do końca rozumie chorobę skrzywienia prącia i skutki konkretnych technik chirurgicznych.  

Tak. Jeśli Twój przypadek kwalifikuje się do chirurgicznej korekty skrzywienia i jednocześnie stopień zaburzeń erekcji uzasadnia implantację ciał jamistych prącia, operacja obejmuje jednoczasowe wykonanie obydwu procedur.