Strona główna | Nasza oferta | Zdrowie seksualne i psychiczne | Leczenie kompulsywnej masturbacji

Leczenie kompulsywnej masturbacji

Kompulsywna masturbacja, czyli kiedy przyjemność staje się problemem

Masturbacja to naturalny element ludzkiej seksualności. Dla wielu osób jest to jedna z pierwszych form eksplorowania własnego ciała i rozładowywania napięcia seksualnego – często towarzyszy okresowi dojrzewania, ale pojawia się również w dorosłości, niezależnie od płci czy orientacji.

W większości przypadków nie jest to zachowanie szkodliwe – wręcz przeciwnie, może mieć działanie rozluźniające, antystresowe, a nawet terapeutyczne, np. w pracy z trudnościami w osiąganiu orgazmu.

Problem pojawia się jednak wtedy, gdy masturbacja przestaje być świadomym wyborem, a staje się przymusem.

Gdy nie jest już źródłem przyjemności, lecz sposobem na ucieczkę od trudnych emocji, stresem czy samotnością. Gdy z czasem pochłania coraz więcej czasu i energii, zaburzając codzienne funkcjonowanie i relacje z innymi ludźmi.

Według ICD-11 (Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób i Zaburzeń, wersja 11) kompulsywna masturbacja może być rozumiana jako przejaw zaburzenia kompulsywnych zachowań seksualnych (Compulsive Sexual Behaviour Disorder – CSBD)

Zaburzenie kompulsywnych zachowań seksualnych (CSBD) charakteryzuje się utrwalonym wzorcem niekontrolowanego angażowania się w czynności seksualne, które stają się centralnym elementem życia danej osoby, prowadząc do znacznego cierpienia lub upośledzenia funkcjonowania w sferze osobistej, rodzinnej, zawodowej lub społecznej.

Kiedy masturbacja przestaje być „zdrowa”?

Granica między zdrową aktywnością seksualną a zachowaniem kompulsywnym bywa płynna. Kluczowe są cztery elementy: kontrola, kontekst, cierpienie i konsekwencje. Masturbacja staje się problematyczna, gdy pojawia się coraz częściej, w coraz mniej odpowiednich momentach – na przykład w pracy, szkole czy środkach transportu – i zaczyna kolidować z codziennymi obowiązkami, relacjami lub innymi ważnymi aspektami życia.

Niepokojące jest również silne poczucie przymusu masturbowania się, którego trudno się oprzeć, mimo chęci ograniczenia zachowania. Każda próba przerwania może kończyć się frustracją i powrotem do schematu. Towarzyszy temu często cierpienie emocjonalne – poczucie winy, wstydu, lęku czy bezradności, które może narastać z czasem i wpływać na samopoczucie oraz relacje z innymi.

"ZDROWA" MASTURBACJA	KOMPULSYWNA MASTURBACJA
czynność spontaniczna, przyjemna i kontrolowana	przymusowa, trudna do powstrzymania
forma eksploracji seksualnej i rozładowania napięcia	sposób na ucieczkę od emocji i stresu
nie zakłóca relacji i codziennego funkcjonowania	powoduje zaniedbania, wstyd, cierpienie
odbywa się w prywatności i w odpowiednich okolicznościach	może mieć miejsce w pracy, szkole, wbrew woli
nie powoduje poczucia winy	wiąże się z wewnętrznym konfliktem emocjonalnym

Z biologicznego punktu widzenia może wynikać z zaburzeń w pracy układu nerwowego, szczególnie w obszarze tzw. układu nagrody, który odpowiada za odczuwanie przyjemności i motywację. Czasem towarzyszy też innym trudnościom, takim jak uzależnienia, zaburzenia nastroju, lęk czy ADHD.

Na poziomie psychologicznym kompulsywna masturbacja często jest sposobem radzenia sobie z trudnymi emocjami – stresem, napięciem, samotnością czy poczuciem pustki

Dla wielu osób to chwilowa ucieczka, która przynosi ulgę, ale z czasem prowadzi do frustracji i utraty kontroli.

Często wiąże się to również z niską samooceną, trudnością w budowaniu bliskości lub doświadczeniami z przeszłości, takimi jak trauma, zaburzenia więzi czy brak akceptacji.

Wreszcie, czynniki społeczne i kulturowe także odgrywają rolę. Współcześnie bardzo łatwy dostęp do pornografii, brak edukacji seksualnej oraz sprzeczne przekazy kulturowe dotyczące seksualności mogą sprzyjać rozwojowi nawyków, które trudno potem zmienić.

Jakie są objawy kompulsywnej masturbacji?

Kompulsywna masturbacja to nie tylko potrzeba częstej aktywności seksualnej. To przede wszystkim utrata kontroli nad zachowaniem, które zaczyna wymykać się spod woli i wpływać negatywnie na codzienne życie.

Do typowych objawów kompulsywnej masturbacji należą:

poczucie przymusu – silna potrzeba masturbacji, której trudno się oprzeć, nawet w sytuacjach, gdy nie ma ku temu warunków,
utrata kontroli – mimo chęci ograniczenia zachowania, osoba nie potrafi przestać lub często do niego wraca,
rosnące zaabsorbowanie – masturbacja staje się centralnym punktem dnia, wokół którego organizuje się czas i myśli,
używanie masturbacji do regulacji emocji – służy rozładowaniu napięcia, stresu, smutku, samotności czy złości,
poczucie winy, wstydu lub wstrętu do siebie po akcie, przy jednoczesnym powtarzaniu zachowania,
zaniedbywanie innych sfer życia – pracy, nauki, relacji, obowiązków czy zainteresowań,
izolacja – unikanie kontaktów z innymi ludźmi, by ukryć swoje zachowanie lub mieć możliwość masturbacji,
potrzeba coraz częstszej lub intensywniejszej stymulacji (np. poprzez pornografię), by osiągnąć satysfakcję,
poczucie ulgi tylko na chwilę, po czym pojawia się napięcie i chęć ponownego działania.

Kiedy szukać pomocy?

Choć dla wielu osób rozmowa o kompulsywnej masturbacji może być trudna, warto pamiętać, że jest to realne zaburzenie seksualne, które – jak każde inne – wymaga profesjonalnej diagnozy i leczenia.

Czerwone światło powinno zapalić się zwłaszcza wtedy, gdy:

masturbacja zaczyna dominować nad innymi aktywnościami,
pojawiają się negatywne emocje po jej zakończeniu,
osoba nie potrafi samodzielnie ograniczyć swojej aktywności,
masturbacja zastępuje intymność z partnerką / partnerem lub prowadzi do pogorszenia relacji,
występują objawy depresji, niskiej samooceny, lęku lub izolacji.

W takiej sytuacji warto zgłosić się do psychologa / seksuologa specjalizującego się w kompulsywnych zaburzeniach zachowań seksualnych.

Jeśli występują objawy współwystępujące (np. depresja, OCD/zaburzenia obsesyjno-kompulsywne, zaburzenia lękowe), pomocny może być także lekarz_ka psychiatra.

Na czym polega leczenie kompulsywnej masturbacji?

Punktem wyjścia do rozpoczęcia leczenia jest uświadomienie sobie istnienia problemu, akceptacja takiego stanu rzeczy oraz motywacja do zmierzenia się z nim. To często najtrudniejszy etap, ponieważ wymaga odejścia od wstydu i przyznania się do zaburzenia przed sobą samym, a czasem przed partnerką / partnerem. Jest to kluczowe dla rozpoczęcia procesu terapeutycznego.

Sam proces leczenia opiera się na psychologicznej lub seksuologicznej terapii indywidualnej, której celem jest:

zrozumienie źródła trudności i mechanizmu zachowań
rozpoznanie „wyzwalaczy” (emocji, sytuacji, schematów myślowych),
praca nad budowaniem zdrowych strategii radzenia sobie z emocjami i napięciem,
redukcja wstydu i poczucia winy,
odbudowanie relacji z partnerem_ką lub otwarcie się na relacje

W niektórych przypadkach pomocne może być również leczenie farmakologiczne – np. gdy kompulsywna masturnacja współwystępuje z depresją lub zaburzeniami lękowymi.

Leczenie jest zindywidualizowane – trwa zazwyczaj od kilku tygodni do kilku miesięcy - w zależności od głębokości problemu i wewnętrznej motywacji pacjenta.

Właściwie prowadzona terapia może pomóc osobie zmagającej się z kompulsywną masturbacją w odzyskaniu kontroli nad swoim życiem a w efekcie – w powrocie do zdrowych i satysfakcjonujących relacji intymnych i seksualnych.

Jeśli uświadomiłeś sobie, że zmagasz się z tym problemem i jesteś zdeterminowany, żeby skorzystać ze wsparcia seksuologa – skontaktuj się z naszym zespołem i umów wizytę do naszej specjalistki (mgr Sylwia Wierzbicka)

Klinika MENVITA jest jedynym ośrodkiem klinicznym w Polsce, w którym skupiamy się wyłącznie na diagnostyce i leczeniu zaburzeń i chorób mających wpływ na męskie zdrowie intymne i seksualne

Nasi specjaliści są po to, żeby pomóc Ci nawet w najintymniejszym i najtrudniejszym dla Ciebie problemie.

Jeśli chcesz się umówić na wizytę – skontaktuj się z naszą rejestracją medyczną lub umów na wizytę w dogodnym terminie za pośrednictwem naszej strony internetowej.